Επειδή δεν είχαμε ζήσει δύο διαδοχικές συμμετοχές σε Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα. Ειδικά την παρουσία ως υπερασπιστές του στέμματος των πρωταθλητών. Η ένδοξη απογείωση μετατράπηκε σε ανώμαλη προσγείωση και επιστροφή μετά την πρώτη φάση, με τρεις ήττες σε ισάριθμα παιχνίδια, κακές εμφανίσεις και (πάρα πολλή) χολή από τα ξένα ΜΜΕ, που τέσσερα χρόνια αργότερα έκαναν λόγο για «αντί – ποδόσφαιρο», επειδή η Ελλάδα πέτυχε ό, τι δεν μπόρεσαν οι δικές τους εθνικές ομάδες. Αυστρία και Ελβετία έγιναν οι δεύτερες συνδιοργανώτριες μετά από Βέλγιο και Ολλανδία το 2000, προσφέροντας ένα τουρνουά γεμάτο χρώμα, ωραίο ποδόσφαιρο, γεμάτα γήπεδα και πολύ καλό κλίμα, αφού το καλοκαίρι σε αυτές τις χώρες είναι ιδανικό για μπάλα. Γι’ αυτό άλλωστε, 100.000 Ολλανδοί (!) πήγαν στην Βέρνη για το ματς με την Γαλλία (δεν μπήκαν όλοι στο γήπεδο βεβαίως), με αποτέλεσμα να διπλασιαστεί για μια ημέρα ο πληθυσμός της ομοσπονδιακής πρωτεύουσας της Ελβετίας. Νικητής χωρίς μετάλλιο ο Ιβάν Κλάσνιτς, ο οποίος έπαιξε και σκόραρε για την Κροατία, 15 μήνες μετά από δύο μεταμοσχεύσεις νεφρού (!), αλλά και ο Αυστριακός Ίβιτσα Βάστιτς, ο οποίος έγινε ο γηραιότερος σκόρερ σε Euro, σε ηλικία 38 ετών και 257 ημερών.

Επειδή δεν είχαμε ζήσει δύο διαδοχικές συμμετοχές σε Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα. Ειδικά την παρουσία ως υπερασπιστές του στέμματος των πρωταθλητών. Η ένδοξη απογείωση μετατράπηκε σε ανώμαλη προσγείωση και επιστροφή μετά την πρώτη φάση, με τρεις ήττες σε ισάριθμα παιχνίδια, κακές εμφανίσεις και (πάρα πολλή) χολή από τα ξένα ΜΜΕ, που τέσσερα χρόνια αργότερα έκαναν λόγο για «αντί – ποδόσφαιρο», επειδή η Ελλάδα πέτυχε ό, τι δεν μπόρεσαν οι δικές τους εθνικές ομάδες. Αυστρία και Ελβετία έγιναν οι δεύτερες συνδιοργανώτριες μετά από Βέλγιο και Ολλανδία το 2000, προσφέροντας ένα τουρνουά γεμάτο χρώμα, ωραίο ποδόσφαιρο, γεμάτα γήπεδα και πολύ καλό κλίμα, αφού το καλοκαίρι σε αυτές τις χώρες είναι ιδανικό για μπάλα. Γι’ αυτό άλλωστε, 100.000 Ολλανδοί (!) πήγαν στην Βέρνη για το ματς με την Γαλλία (δεν μπήκαν όλοι στο γήπεδο βεβαίως), με αποτέλεσμα να διπλασιαστεί για μια ημέρα ο πληθυσμός της ομοσπονδιακής πρωτεύουσας της Ελβετίας. Νικητής χωρίς μετάλλιο ο Ιβάν Κλάσνιτς, ο οποίος έπαιξε και σκόραρε για την Κροατία, 15 μήνες μετά από δύο μεταμοσχεύσεις νεφρού (!), αλλά και ο Αυστριακός Ίβιτσα Βάστιτς, ο οποίος έγινε ο γηραιότερος σκόρερ σε Euro, σε ηλικία 38 ετών και 257 ημερών.

Η UEFA δεν ήθελε να δώσει το βραβείο του MVP σε έναν μη Ευρωπαίο ποδοσφαιριστή. Γι’ αυτό… ντρίμπλαρε τον Ισπανό-Βραζιλιάνο, Μάρκο Σένα, παίκτη κομπιούτερ που στη συγκεκριμένη διοργάνωση έκανε μόλις ένα λάθος ανά... δύο παιχνίδια. Ο Τσάβι, βεβαίως, που πήρε εντέλει τον τίτλο του κορυφαίου, ήταν ο έτερος οργανωτής μιας καλοκουρδισμένης μηχανής, έστω και αν κάποιοι στην Ισπανία δεν είδαν με καλό μάτι ως ηγέτη τους έναν Καταλανό, που θεωρούσαν ότι παλαιότερα δίπλωνε τις κάλτσες, όταν έπαιζε με την εθνική ομάδα, για να μην φαίνεται η ισπανική σημαία! Όλα αυτά βεβαίως, μπήκαν στην άκρη για την κορυφαία Ισπανία όλων των εποχών, η οποία είχε εννέα (!) παίκτες στην 23άδα του τουρνουά, με τον αρχηγό Ίκερ Κασίγιας (ήρωας στα πέναλτι με την Ιταλία) και τον πρώτο σκόρερ Νταβίδ Βίγια (απών από τον τελικό λόγω τραυματισμού) μεταξύ αυτών. Ρωσία και Τουρκία, οι οποίες έφτασαν μέχρι τα ημιτελικά, είχαν τέσσερις και έναν εκπρόσωπο αντίστοιχα, με το δίδυμο Αντρέι Αρσάβιν – Ρόμαν Παβλιουτσένκο να έχει την τιμητική του.