Θέλει και ερώτημα; Γιατί δεν θα το ξεχάσουμε ποτέ! Γιατί την εποχή των (επίπλαστων) παχιών αγελάδων (και) στον ελληνικό αθλητισμό, πήγαμε στο Euro της Πορτογαλίας για να μην… φάμε πολλά, όπως συνέβη στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 1994. Οι χαμηλές προσδοκίες όμως, διαψεύστηκαν πανηγυρικά, η Εθνική Ελλάδας σόκαρε τον παγκόσμιο ποδοσφαιρικό πλανήτη και με όπλο την άμυνα και το πειθαρχημένο παιχνίδι της (με ανεξίτηλη σφραγίδα Ότο Ρεχάγκελ), πέτυχε μίαα από τις μεγαλύτερες εκπλήξεις στην ιστορία του αθλητισμού. Στη σκιά του ελληνικού θαύματος, αξέχαστο έχει μείνει το «biscotto» Δανίας και Σουηδίας, οι οποίες όλως τυχαίως έφεραν το αποτέλεσμα που έδινε σε αμφότερες την πρόκριση (2-2) εις βάρος της Ιταλίας, η οποία γύρισε με σκυμμένο το κεφάλι και την ουρά στα σκέλια. Γενικά ήταν ένα σπουδαίο τουρνουά από άποψη θεάματος συγκινήσεων και ίσως θα μπορούσε να θεωρηθεί το πρώτο της πλέον σύγχρονης εποχής.

Αυτός που κανείς δεν περίμενε. Που πριν από το τουρνουά έδινε απόδοση κατάκτησης σχεδόν όσο και η πρωτάρα Λετονία και ήταν σε έναν όμιλο με την «φουριόζα» οικοδέσποινα (Πορτογαλία), μία παραδοσιακή δύναμη (Ισπανία) και την πάντα υπολογίσιμη Ρωσία. Η Ελλάδα αιφνιδίασε στην πρεμιέρα την Πορτογαλία των Κριστιάνο Ρονάλντο, Ρουί Κόστα και Λουίς Φίγκο και η μοίρα θέλησε τις δύο ομάδες να ανταμώσουν και πάλι στον τελικό, την ημέρα της ποδοσφαιρικής (μας) ανεξαρτησίας: 4 Ιουλίου. Οι παίκτες του Όθωνα δεν το έλεγαν φωναχτά, αλλά το πίστευαν, γιατί δεν έχασαν από την Ισπανία, πέτυχαν το γκολ που χρειάζονταν με την Ρωσία (παρ’ ότι δέχθηκαν το πιο γρήγορο γκολ στην ιστορία του Euro, αυτό του Ντιμίτρι Κιριτσένκο στα 68 δευτερόλεπτα) και, στα νοκ άουτ, πέταξαν έξω την γερασμένη, αλλά πανίσχυρη Γαλλία και την πολύ ταλαντούχα Τσεχία, χάρη στο τελευταίο «αργυρό γκολ» σε επίπεδο EURO. Στον τελικό, οι Πορτογάλοι θα έπρεπε να ήταν “ψυλλιασμένοι” μετά την πρεμιέρα, αλλά σύμφωνα με τον Κριστιάνο Ρονάλντο, πήραν αψήφιστα και πάλι την Ελλάδα. Τα δάκρυα του εκκολαπτόμενου, 19χρονου σούπερ σταρ μετά το τέλος και το σκυμμένο κεφάλι του θρυλικού Εουσέμπιο δίπλα στον Θοδωρή Ζαγοράκη όταν σήκωνε το τρόπαιο, απλά επιβεβαίωνε ότι το όνειρο έγινε πραγματικότητα. Ο Τάκης Φύσσας, ο οποίος επρόκειτο να παντρευτεί εκείνο το καλοκαίρι, είπε στην γυναίκα του Χριστίνα να πάνε στην εκκλησία μετά το Euro, γιατί ήθελε να δει τον τελικό με φίλους, πίτσες και μπύρες. Τελικά, έπαιξε και πήρε την κούπα!

«Όταν ο διαιτητής (σ.σ. ο Γερμανός οδοντίατρος Μάρκους Μερκ) σφύριξε το τέλος, ήταν σαν να έσβησαν τα φώτα. Ένα κενό μνήμης και ένα διαρκές χαμόγελο ενός… ηλίθιου στο πρόσωπό μου δεν ξέρω για πόσα λεπτά», εξιστόρησε για το ελληνικό θαύμα ο αρχηγός, ηγέτης και MVP του τουρνουά Θοδωρής Ζαγοράκης. Ο «Ζαγόρ» με την ηγετική του φυσιογνωμία και την σταθερότητα στο κέντρο, πήρε το βραβείο του κορυφαίου και όχι άδικα, αν και κανένας Έλληνας δεν υστέρησε. Δέλλας και Σεϊταρίδης συμπεριλήφθηκαν στην κορυφαία 11άδα, με τον δεύτερο να έχει κλείσει στην Πόρτο πριν από το τουρνουά, χάνοντας έτσι την πιθανότητα μεταγραφής στην Ρεάλ Μαδρίτης, όπου τον ήθελε ο Χοσέ Αντόνιο Καμάτσο. Ο Κριστιάνο και ο Γουέιν Ρούνεϊ στην πρώτη τους μεγάλη διοργάνωση, ο άτυχος στον ημιτελικό Πάβελ Νέντβεντ, ο ανίκητος (πλην… Δέλλα) Πετρ Τσεχ και ο πρώτος σκόρερ, Μίλαν Μπάρος (πέντε γκολ) είχαν την τιμητική τους. Θέση στην κορυφαία 11άδα, όμως, θα μπορούσαν κάλλιστα να έχουν ο «παίζω παντού και καλά» Κώστας Κατσουράνης ή ο «χρυσός σκόρερ» Άγγελος Χαριστέας. Ας είναι, όμως, χαλάλι…