Επειδή έστω και για άσχημο λόγο, οδήγησε στο πιο όμορφο ποδοσφαιρικό παραμύθι στην ιστορία της διοργάνωσης, προτού βεβαίως εμφανιστεί η Ελλάδα για να κάνει το απόλυτο «μπαμ» το 2004. Στα γήπεδα, η εξαιρετικά ποιοτική Γιουγκοσλαβία των Σαβίσεβιτς, Προσινέτσκι, Μπόμπαν, Σούκερ κ.α., είχε πάρει το εισιτήριο για την τελική φάση. Στα γραφεία της UEFA όμως, και εξαιτίας του εμφυλίου πολέμου που την διαμέλισε και την γονάτισε, αποκλείστηκε και έδωσε την θέση της στην Δανία, η οποία είχε τερματίσει δεύτερη στον όμιλό της. Στη Σουηδία, οι Δανοί που μαζεύτηκαν κυριολεκτικά από τις παραλίες και με ελάχιστη προετοιμασία, σόκαραν την ποδοσφαιρική Ευρώπη και κατέκτησαν ένα τρόπαιο που 29 χρόνια αργότερα, ακόμα δεν πιστεύουν ότι έκαναν δικό τους. Η απίθανη ειρωνεία της εποχής; Η κατάκτηση του Euro (του πρώτου στο οποίο οι παίκτες είχαν όνομα στις φανέλες και οι αριθμοί έφταναν μέχρι το 20), ήρθε λίγες ημέρες μετά από δημοψήφισμα στη χώρα, με το οποίο αποφασίστηκε να μείνει εκτός Ευρωπαϊκής Ένωσης! «Αν δεν μπορείς να είσαι μαζί τους, τότε νίκησέ τους», ήταν η πολύ εύστοχη ατάκα του Υπουργού Εξωτερικών Ούφε Έλεμαν Γιένσεν.

Από το πουθενά, η Δανία. Ο Ρίτσαρντ Μέλερ Νίλσεν, ο οποίος δεν ήταν η πρώτη επιλογή για το πόστο του ομοσπονδιακού όταν διαδέχθηκε τον Ζεπ Πιόντεκ το 1990, κλήθηκε να συνθέσει εσπευσμένα ένα αξιόμαχο ρόστερ και τα κατάφερε κάτι παραπάνω από τέλεια, παρ’ ότι αντιμετώπισε ακόμα και την δυσπιστία των παικτών του, όταν τους τηλεφωνούσε και τους έλεγε ότι «πάμε στο Eurο». Η Δανία, καθοδηγούμενη από τον τεράστιο Πέτερ Σμάιχελ κάτω από τα δοκάρια και τον Μπρίαν Λάουντρουπ να αποδεικνύεται άξιος διάδοχος του μεγάλου αδελφού Μίχαελ (αρνήθηκε να πάει), άφησε πίσω της στους ομίλους Αγγλία και Γαλλία με μόλις μια νίκη (επί των Γάλλων), στα ημιτελικά απέκλεισε την κάτοχο Ολλανδία στα πέναλτι (ο Σμάιχελ είπε «όχι» στον Φαν Μπάστεν) και στον τελικό γονάτισε την παγκόσμια πρωταθλήτρια Γερμανία (2-0), σε ένα απίθανο ποδοσφαιρικό παραμύθι που έγινε μέχρι και ταινία. Τραγικό πρόσωπο αυτού του ποδοσφαιρικού «φιλμ» ο σκόρερ του γκολ που σφράγισε τον τίτλο. Ο Κιμ Βίλφορντ έφυγε πριν από το καθοριστικό ματς με την Γαλλία για να βρεθεί στο πλευρό της επτάχρονης κορούλας του, η οποία έδινε μάχη με την λευχαιμία. Παρ’ ότι δεν ήθελε να την αποχωριστεί, η οικογένειά του τον έπεισε να επιστρέψει στη Σουηδία, όπου σκόραρε στη διαδικασία των πέναλτι με την Ολλανδία και το γκολ – σφραγίδα στον τελικό. Η μικρή Λίνε, δυστυχώς, έχασε την άνιση μάχη λίγο καιρό μετά το τουρνουά.

Ποτέ (μέχρι την Ελλάδα) μία ομάδα δεν ανέτρεψε με τόσο εμφατικό τρόπο τα προγνωστικά σε Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα. Και η Δανία τα κατάφερε με μόλις δύο παίκτες (Σμάιχελ – Λάουντρουπ) στην κορυφαία 11άδα. Αυτό, βεβαίως διόλου την απασχόλησε, αφού η φιναλίστ Γερμανία, με τέσσερις εκπροσώπους, και η ημί – φιναλίστ Ολλανδία, με τρεις, την είδαν να σηκώνει την κούπα. Ο γεμάτος ταλέντο και προσωπικότητα, Στέφαν Έφενμπεργκ, ο θαυματουργός Τόμας Χέσλερ και ο καλλιτέχνης Ντένις Μπέργκαμπ είχαν την τιμητική τους, με την Γαλλία να εκπροσωπείται από δύο ποδοσφαιριστές, ένας εκ των οποίων υπήρξε κολόνα στην ομάδα που θα κυριαρχούσε στη συνέχεια: Ο «πρόεδρος» και αφεντικό της άμυνας, Λοράν Μπλαν.