Επειδή το ποδόσφαιρο έχει πλέον αρχίσει να γιγαντώνεται ως κοινωνικό φαινόμενο και σε αυτό συνέβαλε μία διοργάνωση που πλέον γίνεται αγαπημένη συνήθεια για τους φιλάθλους, έστω και αν το φορμάτ δεν αλλάζει. Ίδια προκριματική φάση με 32 ομάδες, οκτώ ομάδες σε προημιτελικά και μια τελική φάση στο Βέλγιο όπου οι οικοδεσπότες φιλοξένησαν Δυτική Γερμανία (δύο χρόνια αργότερα επρόκειτο να κατακτήσει το Παγκόσμιο Κύπελλο) και τις «παλιές δόξες» Σοβιετική Ένωση και Ουγγαρία.

Μία εθνική ομάδα που είχε ως ραχοκοκαλιά της τον σύλλογο που διαδέχθηκε τον μεγάλο Άγιαξ στην κυριαρχία του Κυπέλλου Πρωταθλητριών (Μπάγερν Μονάχου) και την καταπληκτική Γκλάντμπαχ και άρχισε να χτίζει τον μύθο περί των Γερμανών που πάντα νικούν στο τέλος. Ο Χέλμουτ Σεν είχε δηλώσει για αυτή την ομάδα πως: «Ηταν η καλύτερη που είχα ποτέ στην διάθεσή μου» και βλέποντας τα ονόματα (Μπεκενμπάουερ, Μπράιτνερ, Ούλι Χένες, Νέτσερ, Μίλερ), δεν είχε άδικο. Στον ημιτελικό ο Γκερτ Μίλερ «κατάπιε» το Βέλγιο (2-1) με δύο γκολ, ενώ στον τελικό σκόραρε δις και στο εμφατικό 3-0 επί της Σοβιετικής Ένωσης, η οποία στον ημιτελικό είχε ξεπεράσει το εμπόδιο της Ουγγαρίας (1-0, με τον Εβγκένι Ρουντάκοφ να αποκρούει πέναλτι). Εκείνο ήταν το παιχνίδι με την μικρότερη προσέλευση σε τελική φάση Euro, αφού το είδαν από κοντά μόλις 1.659 θεατές!

Μικρός στο μάτι (1.76), πολύ μεγάλος στην περιοχή. Ο Γκερτ Μίλερ, προτού βυθιστεί στα προβλήματα με το αλκοόλ που τόσο έχουν αποδυναμώσει την υγεία του (πλέον υποφέρει και από Αλτσχάιμερ), κατάπινε σαν να ήταν… σφηνάκια τους αντιπάλους αμυντικούς, όντας ο κορυφαίος σκόρερ που έβγαλε ποτέ το γερμανικό (και, πιθανότατα, το ευρωπαϊκό) ποδόσφαιρο. Καθοριστικός σε προκριματική και τελική φάση του Euro, η «τορπίλη» της Μπάγερν Μονάχου ξεχώρισε στην κορυφαία 11άδα της διοργάνωσης, η οποία περιλάμβανε εφτά Γερμανούς, τρεις Σοβιετικούς και έναν Βέλγο.

Οι Γερμανοί, βεβαίως, ένας και ένας. Ο αρχηγός Φραντς Μπεκενμπάουερ, ένας αρχοντικός λίμπερο που μεγαλούργησε και ως προπονητής και ως παράγοντας, ο επαναστατικός (από κάθε άποψη) μπακ χαφ Πάουλ Μπράιτνερ, ο τρομερά άτυχος Ούλι Χένες, που σταμάτησε την μπάλα λόγω τραυματισμού στα 27 του, ο «ξανθός άγγελος» Γκίντερ Νέτσερ και ο μοναδικός εκτελεστής Γιουπ Χάινκες.