Θέλει και ερώτημα; Για το ασύλληπτο γκολ του (υπέροχου ποδοσφαιριστή που τόσο αδίκησαν τα γόνατά του) Μάρκο Φαν Μπάστεν στον τελικό της Ολλανδίας με την Σοβιετική Ένωση, το οποίο παραμένει μέχρι σήμερα το πιο όμορφο στην ιστορία των Euro και χάρισε στις Τουλίπες τον μοναδικό διεθνή τους τίτλο μέχρι σήμερα. Η Δυτική Γερμανία φιλοξένησε μια ιστορική διοργάνωση, αφού ήταν η τελευταία στην οποία συμμετείχε ως Δυτική Γερμανία (το 1990 ενώθηκε με την Ανατολική), αλλά και οι Σοβιετική Ένωση, Γιουγκοσλαβία, οι οποίες και διαλύθηκαν (κάτω από πολύ διαφορετικές συνθήκες) στις αρχές της δεκαετίας του ’90. Η Ευρώπη βίωνε μαζεμένες ιστορικές αλλαγές...

Μία Ολλανδία γεμάτη ταλέντο, καθοδηγούμενη από τον πατέρα του «total football» και του διαστημικού Άγιαξ των 70s’, Ρίνους Μίχελς, ο οποίος είχε στη διάθεσή του παίκτες με τεράστια προσωπικότητα και ταλέντο, όπως οι Φαν Μπάστεν, Ρούουντ Γκούλιτ, Φρανκ Ράικαρντ, Ρόναλντ Κούμαν. Οι Οράνιε πάντως, φλέρταραν με τον αποκλεισμό στην φάση ομίλων και χρειάστηκαν ένα γκολ στο φινάλε του Βιμ Κιφτ για να αποκλείσουν την πρωτάρα Ιρλανδία και να προκριθούν ως δεύτεροι, πίσω από την Σοβιετική Ένωση των μετέπειτα ερυθρόλευκων, Όλεγκ Προτάσοφ και Γκενάντι Λιτόφτσενκο. Η εξαιρετική Σοβιετική Ένωση του τοτέμ Βαλερί Λομπανόφσκι, χωρίς πλέον τον Όλεγκ Μπλαχίν, αλλά με μια πλειάδα σπουδαίων παικτών (Ντασάεφ, Ντεμιανένκο, Ρατς, Ζαβάροφ, Μιχαΐλιτσένκο, Μπελάνοφ), λύγισε μόνο στον τελικό και από το τρομερό δίδυμο των Γκούλιτ – Φαν Μπάστεν, το οποίο σημάδεψε εκείνη την εποχή ΚΑΙ σε συλλογικό επίπεδο με την Μίλαν του Αρίγκο Σάκι.

Έξι Ολλανδοί στην κορυφαία 11άδα, με τον εξπέρ στα πέναλτι τερματοφύλακα Χανς Φαν Μπρόκελεν (εκείνη την σεζόν πήρε και το τρεμπλ με την Αϊντχόφεν, μαζί με Κούμαν, Φαν Άερλε και Φάνενμπουργκ) και τον ακούραστο αμυντικό μέσο Γιαν Βόουτερς να πλαισιώσουν την μαγική τετράδα των Κούμαν, Ράικαρντ, Γκούλιτ (ο αρχηγός) και Φαν Μπάστεν. Ο τελευταίος αναδείχθηκε πρώτος σκόρερ της τελικής φάσης με πέντε γκολ, τρία εκ των οποίων στη καθοριστική νίκη επί της Αγγλίας των Σίλτον, Χοντλ, Ρόμπσον και Λίνεκερ και παρ’ ότι ξεκίνησε ως αναπληρωματικός, αφού είχε προηγηθεί μια σεζόν με πολλά προβλήματα τραυματισμού. Περιέργως, η φιναλίστ Σοβιετική Ένωση δεν είχε ούτε έναν εκπρόσωπο στην 11άδα, όπου ξεχώριζαν ακόμα ο ηγετικός Τζουσέπε Μπέργκομι (αρχηγός της Ιταλίας στα 24 του), ο πιθανότατα κορυφαίος αριστερός μπακ όλων των εποχών (Πάολο Μαλντίνι) και η απόλυτη μηχανή, Λόταρ Ματέους.