Το θυμόμαστε...

Επειδή ήταν η αρχή της δυναστείας των Ισπανών. Η αρχή μιας εκ των
κορυφαίων εθνικών ομάδων στην ιστορία του ποδοσφαίρου. Μια εθνική
ομάδα που έγραψε τη δική της χρυσή ιστορία στην Βίβλο του ευρωπαϊκού
αλλά και του παγκοσμίου ποδοσφαίρου. Η «Φούρια Ρόχα» είχε όλα τα φόντα
για να φτάσει ως την κορυφή. Ήταν το ακλόνητο φαβορί πριν την έναρξη του
θεσμού. Το απέδειξε περίτρανα και στο EURO 2008 αλλά και στις επόμενες
μεγάλες διοργανώσεις. Μια ομάδα που έκανε τον ποδοσφαιρικό πλανήτη να
παραμιλά. Με ένα ρόστερ που έκανε τον κάθε ποδοσφαιρόφιλο να θέλει να
παρακολουθήσει εκείνη την ομάδα. Οι Ισπανοί απέδειξαν την ανωτερότητα
τους σε εκείνη τη διοργάνωση από την αρχή έως και το τέλος, με τον μεγάλο
Λουίς Αραγκονές να προετοιμάζει το έδαφος για ακόμα μεγαλύτερες
επιτυχίες. Η «Φούρια Ρόχα» κατάφερε το 2008 να ανοίξει ένα νέο κεφάλαιο
στον... πλανήτη των εθνικών ομάδων. Ήταν η αρχή μιας ιστορίας που δεν θα
ξεχαστεί ποτέ, καθώς στη συνέχεια η Ισπανία έφτασε τόσο στην κορυφή του
κόσμου, όσο και στο ονειρικό back to back το 2012 με την δεύτερη διαδοχική
κατάκτηση EURO. Μια εθνική ομάδα η οποία συγκαταλέγεται ανάμεσα στις
κορυφαίες. Κατά πολλούς πρόκειται και για την κορυφαία εθνική ομάδα όλων
των εποχών.

Ποιος το κατέκτησε

Η Ισπανία του Λουίς Αραγκονές. Μια ομάδα που έμπαινε στη διοργάνωση
που διεξήχθη στα γήπεδα της Αυστρίας και της Ελβετίας, με τον τίτλο του
αδιαφιλονίκητου φαβορί. Κοιτώντας κάποιος το ρόστερ που είχε η «Φούρια
Ρόχα» σε εκείνη τη διοργάνωση, καταλάβαινε ότι διάβαζε τα ονόματα των
επερχόμενων πρωταθλητών Ευρώπης. Με Κασίγιας στο τέρμα, Πουγιόλ και
Ράμος στα μετόπισθεν, Τσάβι και Ινιέστα στον άξονα και Τόρες και Νταβίντ
Βίγια στην επίθεση. Απλώς δεν γινόταν να μην κάνει αυτό που έκανε. Η
Ισπανία έκανε περίπατο στον όμιλο, στον οποίο ήταν και η Εθνική Ελλάδος,
περνώντας σβηστά με το 3X3. Στα προημιτελικά χρειάστηκε τα πέναλτι για να
ξεπεράσει το εμπόδιο της Ιταλίας, πριν επικρατήσει για δεύτερη φορά της
Ρωσίας στη διοργάνωση, για να επικρατήσει στα ημιτελικά και να φτάσει στον
μεγάλο τελικό. Οι Ισπανοί ήθελαν να σπάσουν το... κατεστημένο του τακτικού
ποδοσφαίρου που κυριαρχούσε εκείνη την εποχή. «Η Γερμανία δεν είναι...
άσχημη στο μάτι αλλά θα ήταν καλό για το ποδόσφαιρο να κατακτήσουμε
εμείς τον τίτλο. Θα ανοίξει τα μάτια πολλών προπονητών που νομίζουν ότι
μόνο με την άμυνα κερδίζει κάποιος. Θα δείξει ότι μπορείς να επικρατήσεις και
με την επίθεση», δήλωνε ο Σένα παραμονές του τελικού με τους Γερμανούς.

Τη διαφορά την έκανε εν τέλει ο Φερνάντο Τόρες ο οποίος πέτυχε το μοναδικό
γκολ του τελικού και έστειλε την Ισπανία στα ουράνια και στην κορυφή της
Ευρώπης για δεύτερη φορά ever.

Ποιοι παίκτες έλαμψαν

Πολλοί ήταν εκείνοι που έβγαλαν μάτια από την Ισπανία. Άλλοι με γκολ, άλλοι
με ασίστ. Ο Τσάβι ωστόσο ήταν αυτός που έκανε τη κύρια διαφορά για την
πρωταθλήτρια Ευρώπης. Το «μυαλό» της «Φούρια Ρόχα» σε όλη τη
διοργάνωση. Ο άνθρωπος που έκανε όσα σκεφτόταν στο κεφάλι του ο
Αραγκονές. Δικαίως ο Τσάβι αναδείχθηκε και πολυτιμότερος ποδοσφαιριστής
της διοργάνωσης, έχοντας καταλυτικό ρόλο στην πορεία των Ισπανών. Όπως
είχαν και οι δύο επιθετικοί της ομάδας του Λουίς Αραγκονές. Ο Τόρες πέτυχε
άλλωστε το μοναδικό γκολ του τελικού με τη Γερμανία. Ο Νταβίντ Βίγια
κατέκτησε το Χρυσό Παπούτσι, με τέσσερα γκολ σε όλο το τουρνουά. Για τους
Γερμανούς σημαντικοί ήταν οι Ποντόλσκι και Μπάλακ. Ο Γερμανός επιθετικός
ήταν η βασική πηγή κινδύνου των «Πάντσερ», ενώ ο άλλοτε χαφ των
Λεβερκούζεν και Τσέλσι, έκανε όλους τους... υπολογισμούς για την ομάδα του
στον χώρο του άξονα. Μεγάλο EURO είχε και ο Ρομάν Παβλιτσένκο ο οποίος
οδήγησε τη Ρωσία μέχρι και τα ημιτελικά του θεσμού με τα τρία γκολ που
πέτυχε.