

Να νικήσουμε πρώτα τον εαυτό μας
Η ομάδα μας είναι αρκετή αξιόμαχη και προέρχεται από την πολλαπλή υπέρβαση του 2024 (με την πρόκριση στους Ολυμπιακούς Αγώνες και την πορεία μέχρι την οχτάδα), ενώ η αίσθηση ότι πρόκειται για «τελευταίο χορό» της γενιάς των 30άρηδων και 35άρηδων πολλαπλασιάζει το κίνητρο. Ωστόσο η τοξικότητα κατόρθωσε να διαβρώσει τα στεγανά των αποδυτηρίων με ευθύνη της Ομοσπονδίας και οι παλινωδίες στο θέμα του Γιάννη έβαλαν τρικολοποδιά στην προετοιμασία. Προσθέτω στα παραπάνω τις κραυγαλέες απουσίες και συμπεραίνω ότι ο προημιτελικός μπορεί να αποδειχθεί και φέτος ταβάνι, όπως το 2022 στο Βερολίνο, αλλά και πέρυσι στο Παρίσι. Ελπίζω ότι δεν θα έχουμε άλλες απώλειες έμψυχου δυναμικού μέσα στο τουρνουά. Διαισθάνομαι ότι βαρόμετρο για την πορεία της ομάδας θα είναι το ντέρμπι της πρεμιέρας με την Ιταλία, αφού μπορεί να γίνει θεμέλιο για την πρωτιά στον Όμιλο και να εγγυηθεί βατό μονοπάτι στη Ρίγα.. Όσο για το βάθρο, ποντάρω σε τελικό Σερβίας-Γερμανίας με πρωταθλητή τον Γιόκιτς και MVP τον Μπογκντάνοβιτς, με τρίτη τη Λιθουανία που θα έχει και πολύ κόσμο στο πλευρό της. Εάν εμείς βρεθούμε αντιμέτωποι με αντίπαλο επιπέδου Λεττονίας ή Τουρκίας στα προημιτελικά, έχουμε ελπίδες τετράδας.