Έτοιμη για το καρέ η Ισπανία

Το ονειρεμένο ριπίτ του τελικού Ισπανίας – Ολλανδίας, 14 χρόνια μετά από αυτόν του Παγκοσμίου Κυπέλλου στη Νότια Αφρική, δεν έγινε πραγματικότητα στα γερμανικά γήπεδα, έστω και αν το περιμέναμε για να τιμηθεί η μνήμη του Γιόχαν (ένας είναι ο Γιόχαν).

Η Αγγλία δεν… καταλαβαίνει τίποτα. Παρότι (σχεδόν) δεν βλέπεται στο 17ο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα, έφτασε στον τελικό κάνοντας συνεχείς υπερβάσεις. Στην φάση των «16» απέκλεισε την Σλοβακία ισοφαρίζοντας στο 90’+5’ με ανάποδο ψαλίδι και παίρνοντας την πρόκριση στην παράταση.

Στον προημιτελικό άφησε εκτός την Ελβετία γλιτώνοντας το γκολ – αποκλεισμός στο 118’ και ύστερα από δοκάρι του Τσερντάν Σακίρι με… απευθείας εκτέλεση κόρνερ (!), ενώ στον ημιτελικό, παρότι βρέθηκε πίσω στο σκορ, πήρε το εισιτήριο για τον τελικό με γκολ στο πρώτο λεπτό των καθυστερήσεων.

Θεωρώ ότι η τύχη της ομάδας του Γκάρεθ Σάουθγκεϊτ τελειώνει εδώ. Η Ισπανία ήταν η καλύτερη ομάδα της διοργάνωσης, στον δρόμο της άφησε έξω Κροατία, Ιταλία, Γερμανία και Γαλλία και έχει τον πρώτο λόγο, δικαιούται αν θέλετε, να νικήσει την ποδοσφαιρομάνα και να γίνει η πρώτη ομάδα με τέσσερα Ευρωπαϊκά Πρωταθλήματα στην συλλογή της.

Ο θαυματουργός Λαμίν Γιαμάλ θέλει να γιορτάσει με κούπα τα 17α γενέθλιά του, ο Νίκο Γουίλιαμς ετοιμάζεται να τον ανταμώσει στην Μπαρτσελόνα και… ακονίζει τα πόδια του και συνολικά η ομάδα του Λουίς Ντε λα Φουέντε έχει προσφέρει το πιο ωραίο ποδόσφαιρο στο EURO της Γερμανίας.

Η Αγγλία θα το παλέψει, η Αγγλία δεν θα τα παρατήσει ποτέ, αλλά θεωρώ ότι στο φινάλε ο αρχηγός Άλβαρο Μοράτα, ακόμα και αν βγει… τέσσερις – πέντε φορές οφσάιντ στην διάρκεια του αγώνα, θα σηκώσει την πολυπόθητη κούπα στον ουρανό του Βερολίνου.